5 /5 paithoon chaisong: 1พ.ค.67ผมเดินทางไปจังหวัดสุโขทัยออกจากหมู่บ้านเดอะริช6.00น.ขอนแก่นไปถึงปั้มปตท.หล่มสักเวลา10.25น.แวะพักรถและเข้าห้องน้ำลงจากรถเกือบจะเดินไม่ไหวขาอ่อนแรงนั่งขับรถนานตู้ใช้map นำทางจากขอนแก่นถึงพิษณุโลกก็นำทางได้ดีแต่พอถึงพิษณุโลกชักไม่ได้เรื่องจะมุ่งหน้าต่อไปที่สุโขทัยป้ายนำทางเขาให้เลี้ยวซ้ายแต่mapบอกเลี้ยวขวาผมก็เชื่อเค้าจากถนน4เลนก็กลายเป็น2เลนสุดท้ายไปไม่ถึงสุโขทัยmapพาผมไปสิ้นสุดที่ทุ่งนาถนนก็ไม่มีต้องย้อนกลับขณะที่ไม่มีถนนเลขาmapปิดปากเงียบนาย25นาทีตอนทีาผมย้อนกลับมาผมไม่ไม่เชื่อmapเลยไปถึงสุโขทัย15.40นาทีโทรหาญาติอยู่หลายครั้งก็ไม่มีตัวตนไม่มีชื่อในสาระบบเลยเลี้ยวรถกลับกะว่าจะไปพักค้างคืนที่พิษณุโลกแต่กลัวจะค่ำก่อนจึงตัดสินใจพักค้างคืนที่รร.อมรสุโขทัย1คืนเช้าวันที่2พ.ค.67เวลา08.40น.เดินทางออกที่พักกลับขอนแก่นขากลับผมไม่ฟังmapเลยสักคำตั้งแต่ออกมาตลอดเส้นทางจนมาถึงหลุมสักมันบอกให้ผมเลี้ยวขวากลับตลอดพอมาถึงชุมแพmapมันยังมีหน้ามาบอกผมว่า"ดีนะเราเปลี่ยนเส้นทางวิ่งเราประหยัดเวลาไปได้17นาที"ดูเขาพูดมันน่าเจ็บใจมั้ยทุกท่านว่าทั้งที่สุโขทัยผมไปมาแล้ว2ครั้งถ้าไม่เชื่อmapผมขับรถเข้าผ่านกลางเมืองพิษณุโลกแป๊บเดียวก็ถึงแล้วมันเป็นการเดินทางที่เสี่ยงและอันตรายมากที่สุดในชีวิตอายุก็อีกปีเดียวจะ70ปีนั่งขับรถ2วันติดต่อกันทั้งไปและกลับผมเองก็มีโรคประจำตัวอยู่หลายโรคซึ่งมันเป็นการเดินทางที่ยาวนานและผมแค้นที่สุดในชีวิตจะจำไว้จนวันหมดลมหายใจก็จะไม่ลืมทริปนี้ขอขอบคุณท่านที่พื้นที่ให้ผมได้ระบาบมันอัดแน่นและแค้นมานานหลายวันแล้วครับซึ่งเหตุการณ์เช่นนี้ผมเจอมา1ครั้งแล้วพาพ่อแม่ครูบาอาจารย์จะไปกราบอัฐิธาตุหลวงมั่นที่วัดหนองผือสกลนครออกมาจากร้อยเอ็ดก็เจอแบบนี้ระยะทางใกล้ๆขับรถวนอยู่เกือบจะค่ำพอมาเจอครั้งนี้อีกแค้นมากๆเลยครับขอบคุณทุกท่านที่ให้พื้นที่ระบายครับนี้คือประสบการณ์ตรงเรื่องจริง
